4.1 BANKI ORAZ INSTYTUCJE FINANSOWE.
Działalność bankową sprawują następujące podmioty:
Powyższe owyższe instytucje finansowe są silnie regulowane i nadzorowane przez Europejski Bank Centralny (EBC).
4.2 BANK HISZPANII.
W Hiszpanii konieczne było przekształcenie ustawy o niezależności Banku Hiszpanii (Ley de Autonomía) w celu przejęcia władzy od Europejskiego Banku Centralnego (EBC) w zakresie polityki pieniężnej w strefie euro, jej uprawnień dotyczących polityki wymiany walut, oraz dostosowanie się do przepisów zarówno Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) jak i do Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC) oraz wytycznych i poleceń Banku Hiszpanii.
Od 1 stycznia 1999 roku Bank Hiszpanii uczestniczy w rozwoju poniższych podstawowych zadań:
4.3 GIEŁDA PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH I REGULAMIN RYNKU KAPITAŁOWEGO.
Giełda papierów wartościowych jest prywatną organizacją, która oferuje ułatwienia potrzebne by jej członkowie obsługujący polecenia swoich klientów, mogli wprowadzać zlecenia i prowadzić negocjacje w sprawie kupna i sprzedaży papierów wartościowych, takich jak akcje spółek akcyjnych lub firm, obligacje skarbowe i prywatne, certyfikaty, oraz szeroki wybór instrumentów inwestycyjnych.
Giełda Papierów Wartościowych w Madrycie (Bolsa de Madrid) jest głównym rynkiem papierów wartościowych w Hiszpanii i ma swoją siedzibę w Palacio de la Bolsa de Madrid. Należy do firmy Bolsas y Mercados Españoles (BME), która zarządza wszystkimi rynkami papierów wartościowych oraz systemami finansowymi w Hiszpanii. Jej organizacja i działanie zależy od istniejącej spółki Sociedad Rectora (organ zarządzający giełdą w Madrycie). Wewnętrzne przepisy Giełdy Papierów Wartościowych w Madrycie udostępniane są w formie okólników (circulares) i instrukcji operacyjnych (instrucciones operativas), które zatwierdza oraz publikuje spółka Sociedad Rectora de la Bolsa.
Hiszpański organ nadzoru rynku papierów wartościowych (Comisión Nacional del Mercado de Valores - CNMV) jest instytucją odpowiedzialną za nadzór oraz kontrolę hiszpańskich rynków papierów wartościowych oraz działalność osób z nimi związanych. Został stworzony przez ustawę nr 24/1988 o obrocie papierami wartościowymi, która wprowadziła głęboką reformę tej części hiszpańskiego systemu finansowego. Ustawy nr 37/1998 i 44/2002 powstały, by zaktualizować poprzednią ustawę, ustanawiając ramy regulacyjne, które dostosowują wymogi Unii Europejskiej, sprzyjającej rozwojowi hiszpańskich rynków papierów wartościowych w środowisku europejskim, oraz wdrażającej nowe środki, które mają na celu ochronę inwestorów. Celem CNMV jest zapewnienie przejrzystości hiszpańskich rynków papierów wartościowych, właściwego kształtowania się cen, jak również ochrony inwestorów. W zakresie jego kompetencji leży otrzymywanie znaczącej większości informacji od podmiotów działających na rynku oraz na ich temat, z których większa część zawarta jest w ich oficjalnym rejestrze i ma charakter publiczny.
4.4 NADZÓR FINANSOWY.
Jak już wcześniej wspomnieliśmy do instytucji nadzorujących instytucje finansowe należą Europejski System Banków Centralnych (SEBC), który składa się z Europejskiego Banku Centralnego (BCE) oraz krajowych banków centralnych państw członkowskich UE, gdzie w przypadku Hiszpanii jest to Bank Hiszpanii (BdE). Ponadto istnieją inne organy na szczeblu krajowym takie jak hiszpański organ nadzoru rynku papierów wartościowych (CNMV), lub dyrekcja generalna ubezpieczeń i funduszy emerytalnych (Dirección General de Seguros y Fondos de Pensiones (DGSFP).
4.4.1 Ochrona instytucjonalna klientów banków.
Wewnątrz systemu bankowego istnieje wewnętrzny sposób rozwiązywania skarg i reklamacji klientów banków. To kolejny sposób, poza drogą sądową, a jego struktura jest następująca: zgodnie z prawem każdy bank musi posiadać „departament lub dział obsługi klienta”, których zadaniem jest obsługiwanie i rozwiązywanie skarg i reklamacji wnoszonych przez klientów.
Istnieją również inne podmioty, lub instytucje, takie jak „rzecznik klienta”, które nie są wymagane. Na początku jego zlecenie zbiega się ze zleceniami oddziału, a różnica polega na tym, że rzecznik klienta musi być niezależnym i prestiżowym specjalistą. Jeżeli klient przedstawił rzecznikowi skargę, a ten uzna ją za uzasadnioną, lub słuszną, jego opinia zostanie przekazana do banku.
Istnieje również trzeci podmiot zwany „pełnomocnikiem klienta instytucji bankowych”, który jest unikalną instytucją na całym terytorium Hiszpanii, dla wszystkich instytucji bankowych zintegrowanych w Banku Hiszpanii. Posiada takie same uprawnienia jak instytucje wymienione powyżej, to znaczy rozpatruje skargi i reklamacje klientów, jednak ten podmiot jest ostatnią instancją w wewnętrznym systemie (klient, który pragnie wnieść skargę nie może zwrócić się do niego bezpośrednio, ponieważ najpierw musi udać się do rzecznika swojego banku).
4.5 REGULACJA UBEZPIECZEŃ.
Podstawowe różnice pomiędzy publicznym oraz prywatnym ubezpieczeniem w Hiszpanii:
Podczas gdy w przypadku ubezpieczeń prywatnych nie istnieje osoba pośrednika ubezpieczeniowego, w ubezpieczeniach prywatnych tak.
Do najważniejszych ubezpieczeń należą: