1 Regulacja rachunkowość w Hiszpanii.
Generalny Plan Księgowy (PGC) jest tekstem prawnym, który reguluje księgowość w firmach Hiszpańskich. Został uregulowany poprzez dwie ustawy:
Generalny Plan Księgowy obowiązkowy w Hiszpanii zakłada podsumowanie rozległych norm międzynarodowych i prowadzi do zwiększenia ilości i jakości informacji dostarczanych przez firmy.
2 Struktura planu.
2.1 Część pierwsza: Ramy koncepcyjne.
Ramy rachunkowości są zbiorem fundamentalnych, podstawowych pojęć, do których spełnienia prowadzi logiczny dedukcyjny proces ujmowania i wyceny sprawozdania finansowego. Jego wdrożenie do ogólnego planu rachunkowości, a tym samym przydział do tej samej kategorii z przepisami prawa, ma na celu zapewnienie dyscypliny i spoistości w kolejnym procesie tworzenia standardów i zasad wyceny, jak również późniejszej interpretacji i integracja ustawy o rachunkowości.
2.1.1 Zasady rachunkowości.
Zasady rachunkowości lub ogólnie przyjęte zasady rachunkowości (GAAP) są normami rachunkowości wydanymi przez instytucje o uznanym autorytecie, wywodzą się z powszechnej praktyki i dlatego są najbardziej zalecane. Są to zasadny wyodrębniane z tej samej praktyki, poparte ich prawidłowościami, wspierane przez rzetelne instytucje, mają na celu osiągnięcie określonego celu księgowego. Mają na celu kierować specjalistów księgowych w procesie przygotowywania danych finansowych i interpretacji faktów rachunkowych, przy założeniu, przynajmniej z teoretycznego punktu widzenia, przewodnika dla interpretacji i rozwiązania rejestru faktów księgowych.
Plan jasno stanowi, że uznaje się zasady i ogólnie przyjęte standardy rachunkowości, zgodnie z:
System ten pozostawia otwarte stosowanie kryteriów lub norm o rachunkowości na poziomie norm wspólnotowych, bezpośrednio, poprzez regulacje wspólnotowe, lub pośrednio poprzez dostosowanie prawodawstwa krajowego. Dokładniej, Generalny Plan Księgowy (PGC) zapewnia, że stosowanie zasad rachunkowości powinno doprowadzić do rocznych sprawozdań finansowych, jasno sformułowanych, wyrażających obraz majątku, sytuację finansową, wyniki firmy.
Trzeba również wziąć pod uwagę, że w przypadku gdy stosowanie zasad określonych w niniejszym standardzie nie jest wystarczające dla wskazania rocznego sprawozdania finansowego przedstawionego rzetelnie i jasno, musi być w sprawozdaniu niezbędne wyjaśnienie dotyczące dodatkowych stosowanych zasad rachunkowości oraz, że w przypadku konfliktu między zasadami obowiązkowymi rachunkowości powinny przeważać najbardziej sprzyjające aby roczne sprawozdanie finansowe zostało przedstawione w sposób prawdziwy i rzetelny i ukazało obraz sytuacji finansowej i wyniki firmy.
Sprawozdania finansowe spółki oraz, w szczególności, rejestracja i ocena elementów rocznych sprawozdań finansowych muszą być opracowane przy zastosowaniu zasad rachunkowości przedstawionych poniżej:
W przypadku rozbieżności między różnymi zasadami, będzie przeważała ta, która prowadzi do lepszego wyrażania rocznego sprawozdanie finansowego.
2.1.2 Kryteria oceny.
Kryteria oceny w planie hiszpańskim są następujące:
2.2 Część druga: Zasady rachunkowości i wyceny.
Zasady rachunkowości i wyceny rozwinęły zasady rachunkowości i inne przepisy zawarte w Założeniach koncepcyjnych. Obejmują one kryteria i zasady dla różnych transakcji lub zdarzeń gospodarczych. Są one obowiązkowe. Wprowadzone zmiany mają na głównym celu zharmonizowanie hiszpańskiej normy z kryteriami zawartymi w Międzynarodowych Standardach Rachunkowości MSR-MSSF, które zostały zatwierdzone przez UE.
2.3 Część trzecia: Roczne sprawozdanie finansowe.
Trzecia część planu określa zasady sporządzania rocznych sprawozdań finansowych i modeli dokumentów zawierających takie same informacje, w tym zawartość pamięci. Sprawozdanie finansowe składa się z następujących elementów:
Dokumenty te tworzą całość i muszą być sporządzone zgodnie z Kodeksem Spółek Handlowych, TRLSA (Jednolity tekst ustawy o spółkach), ustawy o spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością i generalny plan księgowości.
2.4 Część czwarta: Plan Kont.
To czwarta część planu i nie ma obowiązkowego charakteru dla firm. Zawiera grupy, podgrupy i niezbędne rachunki, zakodowany po przecinku i z wyrazistym tytułem jego zawartości. PGC dzieli konta na 9 grup.
2.5 Część piątą: Definicje i relacje rachunkowości.
Nie ma charakteru obowiązkowego, zawiera definicje różnych elementów, które należy włączyć do bilansu, rachunku zysków i strat oraz sprawozdania ze zmian w kapitale własnym, jak również każdy z rachunków, który można znaleźć w tych pozycjach.
3 PORÓWNANIE Z SYSTEMEM POLSKIM.
Porównując księgowość w Polsce do księgowości w Hiszpanii możemy dojść do wniosku, iż w obu krajach funkcjonuje ona podobnie, pomimo tego, iż podstawowym źródłem księgowości w Polsce jest ustawa o rachunkowości z dnia 29.09.1994 r. która weszła w życie od 01.01.1995 r. i była wielokrotnie nowelizowana.
Podobnie jak w Hiszpanii Ustawa określa zasady prowadzenia ksiąg rachunkowych mające na celu zapewnienie poprawnego funkcjonowania systemów rachunkowości i kontroli wewnętrznej, w tym prawidłowego obiegu i kontroli dowodów księgowych. Zasady obowiązujące w Hiszpanii są w zasadzie identyczne z tymi obowiązującymi w Polsce. Podobny jest również zakres podmiotowy.
Pomimo podobnych założeń księgowych w Polsce nie mówi się jednak o Generalnym Planie Księgowym. Układ ustawy o rachunkowości obowiązującej w Polsce podporządkowany jest przedmiotowemu (funkcjonalnemu) zakresowi rachunkowości (art.4). Składa się ona z rozdziałów które określają: Prowadzenie ksiąg rachunkowych, inwentaryzację, wycenę aktywów i pasywów oraz ustalanie wyniku finansowego, łączenie spółek, sprawozdanie finansowe jednostki, skonsolidowane sprawozdania finansowe grupy kapitałowej, badanie, składanie do właściwego rejestru sądowego, udostępnianie i ogłaszanie sprawozdań finansowych, ochronę danych, usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych, odpowiedzialność karną, przepisy szczególne i przejściowe.
Pomimo różnic w nazewnictwie, idea ogólna i zasady księgowości obowiązujące w Hiszpanii są niemal identyczne.
Należy również zauważyć, iż Międzynarodowe standardy rachunkowości (MSSF, 2004, s. 66–73) i ustawa o rachunkowości (art. 3 ust. 1 pkt 12, 20, 30, 31) wprowadzają definicje podstawowych kategorii ekonomicznych, ujmowanych w sprawozdaniu finansowym. Przed podjęciem decyzji o prezentacji określonej pozycji w sprawozdaniu finansowym, powinna być ona poddana ocenie, czy spełnia kryteria wyznaczone przez te definicje.
Co więcej należy podkreślić, iż zarówno w Polsce jak i w Hiszpanii obowiązują te same dyrektywy unijne dotyczące rachunkowości. Co powoduje, iż ustawodawca przewiduje takie same rozwiązania dotyczące rachunkowości w obydwu krajach.
Reasumując powyższe, można dojść do wniosku, iż przepisy dotyczące rachunkowości obowiązujące w Polsce są niemalże identyczne jak te obowiązujące w Hiszpanii.